Nie walcz z wiatrakami. Bądź sobą. Frazesy? Niekoniecznie. Siła zmiany jest w drobnych rzeczach, pierdółkach, na które nie zwracamy już uwagi, bo globalizacja zrobiła z nas obywateli świata i to my jesteśmy jego przyszłością, jego los jest w naszych rękach – tak się nam wmawia, nie bardzo wiem po co, pewnie żeby nam coś sprzedać. Ułatwiają to media, szczególnie społecznościowe. Nagłaśniają różne akcje, „czelendże”, a globalna brać idzie za tym, jak stado owiec. Mainstream. Gdzie jest błąd? Za duży rozmach mamy. Myśląc globalnie zapominamy o tym, co mamy tuż pod stopami, bo nasza głowa jest gdzieś w chmurach, ba, na … Czytaj dalej Nie przejmuj się

Podobno sport to zdrowie, takie jest powiedzenie. Ale ten sport należałoby rozumieć, jako ruch, bo (kolejne powiedzenie) w zdrowym ciele zdrowy duch. A ciało, jak to ciało, ma swoje ograniczenia i wystawianie go na ekstrema nie powinno być zbyć częste. Człowiek, jako przedstawiciel pewnego gatunku, patrząc na historię ewolucji, musiał czasem jak najbardziej szybko pobiec, uciekać przed zagrożeniami, ale od początków znanej cywilizacji nigdy świadomie i celowo nie „trenował”. Podejście tego typu, sportowe, rywalizacyjne, zaczęło się dopiero w dawnej Grecji, około połowy pierwszego tysiąclecia przed Chrystusem, a nieco wcześniej w Chinach, choć tam akurat cele były nieco inne. Na pewno … Czytaj dalej Krew, pot i łzy

To największy błąd ludzkości. Brzmi groźnie? I tak właśnie jest, co widać po stanie naszej kultury, cywilizacji. Co poszło nie tak? I kiedy? Gdzieś w starożytności, gdy powstała dialektyka. Chociaż w sumie nie była niczym nowym, po prostu została zaprzęgnięta – jako narzędzie – do pracy na rzecz… Rozwoju? Tak myśleli być może jej pierwsi użytkownicy, niestety i kolejni, również ci nowocześni. Zresztą – oni są najgorsi, bo to w sumie miała być zabawa, a stała się „teorią wszystkiego”. Powstała jako brudne dziecko demokracji, bo gdzie jest grupa ludzi i chce jakoś się dogadać, wcześniej czy później okazuje się, że … Czytaj dalej Dialektyka nie-logika

Jeden z największych lęków ludzkości – obawa przed zmianą. Że dotychczasowy układ odejdzie i nastąpi nowe. Nieznane. Pytanie – skąd się wzięło tak silne przywiązanie do stałości, jakiegoś status quo. Daje poczucie bezpieczeństwa? Trudno powiedzieć, przecież w naturze człowieka leży wielka chęć transgresji, odkrywania, stawiania czoła wszelkim wyzwaniom i przeszkodom. Nasz mózg tylko na to czeka. A może nie każdy człowiek tak ma? Może cześć woli tkwić w miejscu? Jednak czy to wynika z ewolucji, nazwijmy ją biologicznej, czy z głęboko utrwalonych przekonań? Spójrzmy wstecz w historię ludzkości, tę z przedrostkiem „paleo”. Setki tysięcy, a może i miliony lat żyliśmy … Czytaj dalej Zmiana

Wszyscy się mądrzą, to i ja się wypowiem. Pierwsze spostrzeżenie jest takie, że wirus to nie jest żywe stworzenie, tylko „instrukcja”. Zarażony i opanowany nim organizm wypełnia polecenia w niej zawarte. Jest dużo mniejszy od najmniejszych organizmów, czyli bakterii. Ciężko go więc zabić, chociażby dlatego, że nie żyje. Niestety dzięki swoim niewielkim rozmiarom rozprzestrzenia się szybko i niezauważenie. To, że jest pierwszym wirusem, którym można zarażać nie mając objawów, to oczywista nieprawda. Wiele wirusów nosimy w sobie całe życie – u nas mogą się nigdy nie rozwinąć, bo każda taka próba jest zwalczana przez sprawny układ odpornościowy. Przykładem może być … Czytaj dalej Koronawirus itd.